Hij volgde een opleiding tot grafisch tekenaar aan de Stedelijke Technische School Carels-Nicaise-De Ridder. Als geboren en getogen Drongenaar kent hij Drongen, zijn geschiedenis en zijn evolutie grondig, uit de eerste hand. Zijn ruime interesse voor wat in de eigen gemeente gebeurt, vindt zijn weerslag in talrijke uitvoerige bijdragen die hij – vanaf het begin van de jaren 1990 – publiceerde in Dronghine, het jaarboek van de Drongense heemkundige kring .
Hij publiceerde een zestal dichtbundels, waaronder Avondliederen (1982). Literair is hij vooral bekend als dichter, gangmaker en vormgever van de Yang-poëziereeks waarvan hij aan de wieg stond en hoofdredacteur was. Tevens was hij jarenlang (1966-1986) redacteur van het tijdschrift Yang.
Vangansbeke publiceerde talrijke gedichten in vele tijdschriften waaronder (behalve Yang) De Vlaamse Gids, Dietsche Warande & Belfort en het Nieuw Vlaams Tijdschrift. Hij behaalde verscheidene literaire prijzen: het tijdschrift Nieuwe stemmen bekroonde in 1968 zijn bundel Het is zonderling, voor Psalmen van een blinde kreeg hij in 1970 de poëzieprijs van Heist-Duinbergen en in 1981 werd zijn bundel Avondliederen onderscheiden met de Masereel-poëzieprijs. De jongste jaren is Vangansbeke actief als schilder, dichter en schrijver van heemkundige stukken.


