Kunst

Deze kunstverzameling werd sinds 1973 opgebouwd door de jaarlijkse aankoop door het Drongense het gemeentebestuur van het toen nog zelfstandige Drongen,van een kunstwerk van een verdienstelijke Drongense kunstenaar. Ook na de fusie in 1977 met de stad Gent zorgde het stadsbestuur voor een budget voor aankoop van een beeldend kunstwerk van een kunstenaar die nauw met Drongen en later met Gent, verbonden was.  Sinds 2003 herbergt landgoed De Campagne deze kunstcollectie. Je kan er werk bewonderen van o.m. Paul Van Gijseghem, Henri Vandermoere, François Limon, Bernard Vandenbergh, Frank Steyaert en vele andere. Enkele werken zijn opgesteld op andere openbare plaatsen.

Op 24 mei 1999 werd ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Kunstmarkt in Drongen het kunstwerk “De ingebeelde uitbeelding” van Bernard Vandenberghe ingehuldigd. Het is te bewonderen in het parkje naast de openbare bibliotheek in de Antoon Catriestraat.
Kunstenaar Bernard Vandenberghe is actief als beeldhouwer (monumentale keramiek en brons) en juweelontwerper.
In zijn beeldhouwwerk staat de menselijke figuur in zijn klassieke schoonheid centraal. De beelden zijn opgebouwd uit fragmenten, waardoor ze, hoewel meer dan levensgroot, iets lichts en vergankelijks krijgen. De figuren zijn daarbij doorsneden met abstracte lijnen en vlakken, wat hun beweging ondersteunt of juist hun delicaat evenwicht benadrukt.

Voor de ingang van het landgoed De Campagne in de Gijzelstraat staat een bronzen beeld van de Drongense kunstenaar MaRf.

Het werk verwijst naar het eertijds gebruik van het landgoed De Campagne door de paters Jezuïeten als buitenhuis, waar de novicen tijdens de weekends verbleven. Ze wandelden steeds per drie van de Oude Abdij naar De Campagne. Of zoals de Drongense heemkundige August Coppens het plastisch uitdrukte: ‘Noeit mee tweeen, wriee weinig alliene, ten minsten mee drij^n’ .
De bronzen sculptuur bestaat uit drie figuren: de buitenste twee fragmentarische figuren verbeelden het historische, voorbije karakter van het noviciaat.
Als kunstenaar wil MaRf de grenzen van de discipline die hij beoefent, doorbreken door zijn beelden te linken aan poezie. Roel Richelieu van Londersele schreef een passend gedicht bij zijn bronzen beeld. Het staat te lezen op de muur van het gebouw vlak tegenover het beeld.
Meer informatie over de kunstenaar MaRf vind je op de website www.marf.be

Dit topwerk uit de Vlaamse religieuze kunst uit het begin van vorige eeuw is van de Latemse schilder Evarist De Buck. Van de 14 doeken zijn er slechts 13 origineel. De elfde statie ‘De kruisiging van Christus’ is om overklaarbare redenen spoorloos verdwenen. Tot op heden werd het nog niet teruggevonden. In de Sint-Martinuskerk van Baarle hangt er een replica van.
Het werk wordt getypeerd door een sobere picturaliteit waarbij de achtergrond herleid wordt tot een minieme scheiding tussen bodem en lucht. De aandacht wordt daardoor volledig op het kernonderwerp van het doek gericht.
Evarist De Buck (1892 – 1974) woonde en werkte in Sint-Martens-Latem maar behoorde niet tot de Latemse school. Hij was een individualist die zich vanuit zijn sociaal-communistische ideolgie afzette tegen de moderne kunstvormen die hij een exponent vond van de toenmalige kapitalistische maatschappij. Hij is o.m. bekend voor zijn religieuze kunst en zijn poëtische Leielandschappen.

De Drongense beeldhouwer MaRf creëerde met De Zonneschilder een poëtisch beeld dat stemt tot nadenken over de grenzen van het kunstenaarschap. Het werk stelt een kunstenaar voor in zijn poging zich de onvatbare schoonheid van de natuur toe te eigenen door te doen alsof hij de ondergaande zon schildert. Het verbeeldt de onmacht van een artiest om ooit de overweldigende natuurpracht te kunnen evenaren in zijn eigen kunst en de artistieke dood die wordt ingeluid bij kunstenaren die dit toch proberen. Dit wordt gesymboliseerd door het naamkaartje aan de teen van de artiest, zoals bij de overledenen in het mortuarium wordt omgeknoopt.
De Zonneschilder werd voor het eerst aan het brede publiek getoond op de tentoonstelling ‘3598 dagen later’ die het Cultuurplatform Drongen, het Davidsfonds en Curieus organiseerden in De Campagne in Drongen. Sindsdien leefde het idee om het werk een vaste plek te geven in Drongen. Uiteindelijk werd in samenspraak met het verenigingsleven in Drongen gekozen het beeld te plaatsen aan het idyllische veer aan de Leie in Baarle te plaatsen, waar het de zonsondergang het mooist kan vangen.

In de tweede helft van de 19^de eeuw gaven de Jezuïten aan baron Jean-Baptiste Béthune, één van de grondleggers van de neogotiek, de opdracht om een nieuwe huiskapel te bouwen Ze werd ingewijd in 1878.
De neogotiek is een stroming in de bouwkunst die in de geest van de romantiek een terugkeer naar de middeleeuwse cultuur voorstaat. Ze wil daarbij aansluiten bij de christelijke stijl bij uitstek: de gotiek. Ontstaan in Engeland vindt ze al gauw aanhangers op het vasteland. De neogotiek wordt een brede beweging die alle kunstrichtingen wil doordringen.
Béthune (1821-1894) is een van de belangrijkste vertegenwoordigers. Hij bouwde ondermeer de abdij van Maredsous en stichtte de Sint-Lucasscholen. Deze veelzijdige man beperkte zich niet tot het ontwerpen van gebouwen, hij realiseerde ook interieurs, brandglasramen, schrijnwerk, textiel, meubilair en muurschilderingen. Daarbij hanteerde hij ook zelf de verfborstel: enkele muurschilderingen in Drongen zijn van zijn hand.
De Drongense kapel is een pareltje van neogotiek. Voor de inrichting ervan werden kosten noch moeite gespaard. Dat blijkt ondermeer uit het gepolychromeerd houten retabel van het hoofdaltaar, de muurschilderingen op doek, de brandglasramen en het beschilderd houten gewelf. De kapel heeft bovendien een zeer goede akoestiek wat haar bijzonder geschikt maakt voor concerten.

Drongen heeft een rijke traditie op het vlak van kunstmanifestaties. Tot op vandaag zet Drongen zich af tegen het elitair karakter van kunst. Je vindt hier geen musea of kunstgalerijen, maar de   kunstmanifestaties die hier jaarlijks georganiseerd worden,  maken kunst toegankelijk voor een breed publiek.